hayatın koyduğu kurallar, yarattığı patikalar, dönmeye zorunlu bıraktığı dönemeçler... bizim bunlara uyma zorunluluklarımız.
olayları değiştiremiyeceğimi kabul ettiğimde orta öğretimimi yeni bitirmiştim. o zamanlar bu durum beni öylesine rahatsız etmişti ki kendimi öldürmek bu hayatta verebileceğim -kendi verebileceğim- tek kararmış gibi geliyordu. ama sonra durumun öyle olmadığnı, benim karar merkezi olma zorunluluğum olmadığını farkettim. ya da zannettim. neyse ne.
yapacaklarımızın yapmak zorunda olduklarımızın bir bütünü olduğunu düşünüyorum. yarın tezlerimi geri alırmıyım bilmiyorum ama alsam ne olur.
